بیماری آسم
حتماً تاکنون درباره بیماری آسم و یا تنگی نفس چیزهایی به گوشتان خورده است. آسم یک اختلال نسبتاً شایع در میان بیماری های مزمن تنفسی است که می تواند از کودکی تا بزرگسال فرد را درگیر کند. این بیماری غیر واگیردار است و عموماً جنبه ارثی داشته و نسل به نسل در میان بیماران منتقل می شود.
همه چیز درباره بیماری آسم
در بیماری آسم مجاری هوایی بیش از حد تنگ شده و توسط مخاط ها پر می شود. در این حالت تنفس برای بیمار سخت شده و در واقع دچار تنگی نفس می شوند. حملات آسم در برخی افراد خفیف و در برخی دیگر حاد و حتی کشنده است. هنوز مشخص نیست دقیقاً چه عاملی موجب ابتلا به بیماری آسم می شود. اما اینطور که پیداست آسم در اثر برخی عوامل ژنتیکی و محیطی زمینه ساز بروز می یابد.
بیماران مبتلا به آسم در زمان قرارگیری در محیط های آلوده، هوای سرد و تماس با ذرات معلق همچون گرده گل دچار حمله می شوند. حملات آسم طولانی نیستند و عموماً بیش از یک دقیقه طول نمی کشند. عواملی همچون شوک و استرس، رفلاکس معده و همچنین بیماری های نظیر سرماخوردگی و سایر عفونت های تنفسی موجب تشدید بیماری آسم می شود.
علائم آسم در بزرگسالان
علائم سندروم آسم در بیماران مختلف متفاوت است. همه بیماران علائم مشترک آسم را به طور یکسان تجربه نمی کنند. اما بروز برخی علائم به طور قطع می تواند از وجود یک اختلال در دستگاه تنفسی خبر دهد. علائم آسم دوره ای هستند و ممکن است در یک برهه خاص آن ها را با شدت بیشتری تجربه کنند و در دوره های دیگر هیچ علامتی نداشته باشید.
- سرفه خشک در هنگام تحریکات تنفسی به خصوص در زمان خندیدن
- سرفه های شدید به خصوص در هنگام شب و یا اوایل صبح
- احساس سفتی در قفسه سینه
- خس خس سینه
- خستگی های بی دلیل
تشخیص بیماری آسم
بیماری آسم ممکن است به صورت پنهان مجاری تنفسی را درگیر کند. بسته به شدت التهاب و انقباض مجاری تنفسی، آسم قابل تشخیص خواهد بود. تشخیص درست و اصولی بیماری آسم از طریق معاینات پزشک متخصص و همچنین آزمایشات مربوط به سنجش عملکرد ریه صورت می گیرد. به طور رایج از سه تست برای تشخیص بیماری آسم استفاده می شود.
- تست اسپیرومتری: در این آزمایش پزشک به کمک دستگاه اسپیرومتر حجم هوای دم و بازدم را اندازه گیری می کند. با بررسی نتایج این تست پزشک متوجه میزان باریک شدن مجاری تنفسی می شود.
- پیک فلو: در این تست سرعت و قدرت دم و بازدم مورد ارزیابی قرار می گیرد. ریه های سالم با سرعت مطلوب و عادی اقدام به پخش دم و بازدم می کنند. اما در فرد مبتلا به آسم این توانایی وجود ندارد.
- تست پوست: زمانی که آلرژی های محیطی موجب ایجاد تنگی نفس می شود، از تست پوستی برای تشخیص علت بیماری و تشخیص آسم استفاده می شود.
درمان بیماری آسم
برای درمان موثر و جدی آسم نیاز دارید تا عوامل مزاحم و تحریک کننده حملات آسم را شناسایی و برای طولانی مدت حذف کنید. برای مثال از قرار گرفتن در معرض آلودگی های محیطی و به خصوص دود سیگار پرهیز کنید. اما درمان بیماری آسم به خصوص در زمان بروز حملات با مداخلات دارویی انجام می شود.
- دارو تسکین دهنده آسم: پزشک با تجویز داروهای استنشاقی مانند اسپری، کمک می کند تا عضلات دیواره های مجاری تنفسی شل شده و جریان هوا به طور طبیعی دنبال شود.
- دارو پیشگیری کننده: استفاده از داروهای پیشگیری کننده به درمان بیماری کمک بیشتری می کند. این داروها باید به شکل منظم مصرف شوند تا تحریک پذیری دستگاه تنفسی را کاهش دهند.
- داروهای اورژانسی: این داروها تأثیر کوتاه مدتی دارند و تنها برای رفع خطر حملات شدید آسم مورد استفاده قرار می گیرند. در این حالت بیمار می تواند حجم زیادی از داروهای تسکین دهنده را مصرف کند و یا از داروهای ضد التهاب در حجم بالا استفاده کند. در این زمان استفاده از نبولایزر تا حد زیادی به تسریع روند درمان و تأثیر بیشتر آن کمک می کند.
نتیجه گیری
سندروم آسم یک بیماری شایع و جدی است که نیاز به درمان های دارویی دارد. آسم با بروز برخی علائم در دوره های خاص، بیمار را متوجه وجود یک اختلال می کند. در نهایت این بیماری توسط معاینه و آزمایشات مختلف تشخیص داده می شود. پزشک با بررسی میزان شدت آسم و تنگی نفس اقدام به تجویز دارو می کند. استفاده از دارو در بازه های زمانی مشخص می تواند در درمان و کنترل این بیماری موثر باشد.